Plantengeslacht Shepherdia

Natuurlijke leefgebied van Shepherdia 

Shepherdia, een klein droogte tolerant plantengeslacht binnen de Elaeagnaceae-familie, is inheems in Noord-Amerika. Deze bladverliezende of halfwintergroene struiken groeien in open graslanden, langs rivieroevers en in bergachtige gebieden, waar de bodem goed doorlatend en vaak arm is. Shepherdia-soorten zijn uitstekend aangepast aan droge, barre omstandigheden en spelen een rol in bodemstabilisatie.

Standplaatsomstandigheden van Shepherdia

Shepherdia gedijt het beste op goed doorlatende, zanderige tot leemachtige bodems die neutraal tot licht alkalisch zijn. De planten geven de voorkeur aan een standplaats in de volle zon, wat essentieel is voor een overvloedige vruchtvorming. Shepherdia is winterhard in klimaatzones 3 tot 7, waardoor ze bestand zijn tegen koude winters en droge zomers. Ze hebben een sterke tolerantie voor arme bodems en droogte.

Kenmerken van Shepherdia

Shepherdia staat bekend om zijn zilverachtige, behaarde bladeren en kleine, onopvallende bloemen die in het vroege voorjaar verschijnen. De vrouwelijke planten produceren overvloedige, felrode bessen, die rijk zijn aan antioxidanten en eetbaar zijn, hoewel ze een zure smaak hebben. Bekende soorten zijn Shepherdia argentea (zilverbes) en Shepherdia canadensis (buffelbes). Deze planten zijn stikstofbindend, wat hen helpt te gedijen in arme bodems.

Toepassingen van Shepherdia in de tuin

Shepherdia is een uitstekende keuze voor droogtebestendige tuinen, natuurlijke landschappen en voedselbossen. De struiken kunnen worden gebruikt als haag, windscherm of solitair. Dankzij hun eetbare bessen en sierlijke bladeren bieden ze zowel ecologische als esthetische waarde. Plant Shepherdia op een zonnige plek met goed doorlatende grond en combineer ze met andere droogtetolerante planten zoals Artemisia of Salvia. Snoeien is minimaal nodig en wordt meestal toegepast om de vorm te behouden.